برای تشکیل فسیل ، باید جانور یا گیاه به سرعت در لایه های رسوبی مدفون شود. این عمل معمولاً در بستر رودخانه ها، دریاچه ها، دریاها صورت می گیرد. در چنین موقعیتی اندامهای نرم گیاه یا جانور به زودی می پوسد و فقط قسمت های سخت ، مانند صدف یا استخوانها باقی می ماند. این قسمتها در داخل رسوبات به هم فشرده می شوند و در نهایت بخشی از سنگهای رسوبی را تشکیل می دهند.هنگامی که آب به داخل این سنگ ها نفوذ می کند ، غالباً اجزای سخت بدن مدفون شده ، در آن حل می شود و حفره ها یا قالبهایی به شکل اصلی برجای می ماند . گاه
، آب درقالبها مقداری موّاد معدنی باقی می گذارد و به این ترتیب(قالب
سنگواره) به وجود می آید . تنه درختان سنگ شده در اصل از چوب بوده ، ولی هر
یک از سلّولهای کوچک آنها توسّط کانیهاجایگزین شده وچوب به تدریج به سنگ
تبدیل شده است . درخت سنگی ، معمولاً کپیه دقیق اصل است و در آن حتّی حلقه
های چوب نیز دیده می شود . زغال سنگ از بقایای گیاهانی که در جنگلهای باتلاقی می روییده اند درست شده است . قطعات زغال سنگ غالباً حاوی نقشه ها و اثرات زیبایی از برگ و شاخه این گیاهان است . جای پانیز می تواند فسیل شود . وقتی
جانوری روی زمین رسی حرکت کند جای پای آن روی گل باقی می ماند . حرارت
خورشید گل را می پزد و قالب رد پا سفت می شود . آنگاه گل توسّط لایه ای از
رسوبات جدید مدفون می شود و لایه های بعدی برآن فشار می آورد و گل به سنگ
رسوبی تبدیل می شود .